Sponsoren en donateurs bedankt!
Via deze weg willen wij onze sponsoren en donateurs ontzettend bedanken voor hun inzet, support en daadwerkelijke ondersteuning aan dit unieke project en deze geweldige Challenge. Het was een ongelofelijk mooie en intense ervaring. Ons doel, geld bij elkaar roeien voor buddy’s in nood, is zeker geslaagd!
Momenteel worden alle giften, donaties, sponsorgelden en de waarde van alle roerende zaken berekend. Als alle boekhouding en administratie gereed is kunnen wij het behaalde bedrag bekend maken.
Namens alle roeiers, stuurmannen, vrijwilligers en buddy’s in nood: BEDANKT!
En dan is het zo ver…
Zaterdagochtend 5 september 2015 om 8:00 uur is het zo ver. Met twee LCU’s worden alle roeiers, stuurlui en vrijwilligers vanaf ZrMs Johan de Witt aan de Parkkade naar de Admiraliteitskade gevaren. Daar wordt afscheid genomen van familie, vrienden en collega’s. Na het ‘mariniersontbijt’ stappen de teams om 10:15uur in hun sloepen en varen de sloepen de Nieuwe Maas op.
Met de KNRM Johanna Louisa voorop vertrekken alle sloepen richting de Erasmusbrug. Bij het passeren van de oude Willemsbrug waren de aanmoedigingen en luid applaus goed hoorbaar. Vanaf de Boompjeskade, de Erasmusbrug en de Parkkade stonden honderden mensen te zwaaien en te juichen. Spandoeken, flairs, rookfakkels, vuurwerk, gejuich en geklap zorgden voor kippenvel voor iedereen die op het water zat. Exact om 11:30 uur varen de DMRC sloepen onder de Erasmusbrug door, de officiële startlijn van onze tocht.
Vanaf de steiger van de Sociëteit van KRZV De Maas bij de Veerhaven sprak burgemeester Aboutaleb de roeiers en stuurlui kort toe. De burgervader van Rotterdam wenste de DMRC een behouden en vaart en een goede missie en na het startschot begonnen de sloepen aan de eerste etappe in van de Challenge Rotterdam via Vlissingen naar Londen.
De Hel van Vlissingen
Tot aan de Schiehaven bleven alle 13 sloepen op het water. Inmiddels was een sloepdelegatie van roeivereniging KRZV De Maas aangesloten. Zij roeiden ter ondersteuning en support mee tot Vlissingen. Vier DMRC sloepen, Verbondenheid, Kracht, Toewijding en Zwarte Duivels, bleven voor de Challenge op het water.Middels begeleidende RHIB werden de sloepbemanningen vanaf de LCU’s gewisseld. De weergoden daarentegen haalden alles uit de kast om het zo moeilijk mogelijk te maken. Harde wind, veel regen en zo nu en dan een droog momentje, domineerden de eerste 18 uur van de tocht. ’s Avonds sloeg het weer nog verder om. Uitschieters tot windkracht zeven, nauwelijks zicht door hevige regen, gevaarlijke golfslag op de Grevelingen het Haringvliet en de Oosterschelde, en oponthoud bij het passeren van de sluizen, waren de reden dat er een stuk van circa 30 km niet geroeid mocht worden. Ondertussen viel er een LCU uit met als gevolg dat alle roeiers, stuurlui en vrijwilligers (totaal zo’n 150 personen) op één enkele LCU moesten worden ondergebracht. Dat resulteerde in niet slapen, nauwelijks rusten, geen verzorging. Kortom: een echte Challenge. Het defect aan een hydraulisch onderdeel van de LCU kon gelukkig de dag later worden gerepareerd.
Aankomst Vlissingen
Vanaf Veere werd er door het Kanaal door Walcheren geroeid. Alle sloepen gingen hier weer te water om onze intocht in Vlissingen als voltallige DMRC te kunnen meemaken. Tussen Middelburg en Vlissingen, dreigde de tocht stilgezet te moeten worden vanwege een zwemwedstrijd die die ochtend werd georganiseerd. Door tussenkomst van de gemeente Vlissingen werden de bruggen bij Middelburg toch geopend.
Langs het kanaal stonden veel enthousiaste Zeeuwen die ons luidkeels aanmoedigden. Eenmaal door de sluizen van Vlissingen, op het open water, werd al snel duidelijk waarom de commandant van Zr.Ms. Johan de Witt geen toestemming had gegeven om via Hoek van Holland naar Vlissingen te roeien. Een ruige zee met flinke golven en stroming eisten alle concentratie en skills van de stuurmannen om de sloepen veilig de haven van Vlissingen in te sturen. Met kanonschoten werd DMRC welkom geheten in de toekomstige mariniersstad. Op de kade een meer dan warm welkom! Zoveel mensen die DMRC aanmoedigden en ons binnen kwamen halen.
Er volgde een mooie ceremonie met eerbetoon aan een van onze oprichters Michiel de Ruyter, maar ook aan de mariniers die hulp nodig hebben en een moment van memorie aan hen die ons ontvallen zijn.
“NO-GO” : Golven van 2.50m tot 3.50m
Na het geweldige feest in Vlissingen volgde een fikse tegenslag. Voor maandag was het een “NO-GO” omdat er nog steeds sprake was van harde wind en golven van 2.50 meter tot 3.50 meter hoog. Natuurlijk werd er gebaald maar iedereen realiseerde zich ook dat de tweede etappe, de daadwerkelijke oversteek van de Noordzee, verantwoord moest worden genomen. Maar (oud)mariniers vervelen zich nooit. Alle sloepen werden grondig schoongemaakt en weer voorbereid voor het moment dat we wel mochten vertrekken. Gespannen wachtte de gehele DMRC ’s avond in de kantine van de marinekazerne MK Vlissingen naar de uitkomsten van de meteo en nautische dienst. Dinsdag rond 11.00 uur werd de nieuwe vertrektijd bij uitgaand tij. Yes!
Op zee, in een sloep, voel je pas hoe nietig je bent…
Dinsdagochtend werden de sloepen, die niet voor de oversteek gebruikt zouden worden, al vroeg naar de Zr.Ms Johan de Witt geroeid. Het landingsplatform lag op circa twee mijl uit de kust en lag er schitterend bij in de ochtendzon. Dit multi-functionele schip van de Koninklijke Marine zou voor de oversteek dienen als ons lanceerplatform.
Nadat werd bevestigd dat de LCU definitief was gerepareerd en de reserve-onderdelen van een van de boordrhibs van ZrMs Johan de Witt waren gearriveerd vertrokken 4 sloepen rond 12:45 uur vanaf de steiger van de marinekazerne Vlissingen de Westerschelde op: de Oversteek was begonnen!
Met shifts van drie uur op en zes uur af werd er keihard gewerkt om kilometers te maken. De RHIB’s van de Johan de Witt werden, zoals voorgeoefend, gebruikt om de sloepbemanningen op zee te wisselen. De eerste 20 mijl was er nog wel wat te zien als roeier of als stuurman. Maar naarmate de route meer richting Engeland en de shippinglane ging werd de kustlijn kleiner en kleiner. “Pas als je op zee zit, in een sloep, voel je pas hoe nietig je bent” vertelde een roeier. Er werd geroeid, gewisseld, gegeten en gedronken, gerust, gemasseerd en weer geroeid. Zo werd in de late avond rond 23:30 uur (1 ½ uur voor op het schema) van dinsdag 8 september het eerste verkeersscheidingsstelsel van de Noordzee (scheepvaart ‘snelwegen’) bereikt. Vanwege de veiligheid was besloten om de drukke scheepvaartsnelwegen bij daglicht over te steken, zodat de tocht de volgende morgen om 06:00 uur werd voortgezet.
Rendez-Vous met de Royal Marines
De oversteek ging voorspoedig en op woensdagavond 9 september kwamen de windmolenparken voor de monding van de Theems in zicht en werd Margate bereikt. We hadden de oversteek in 23 uur roeien gedaan! Klasse! De sloepen werden weer aan boord genomen want volgens het overtocht schema mochten we de Theems pas vanaf donderdagmiddag opvaren.
Op donderdag 10 september genoot iedereen eerst nog een goed lunch aan boord en om 13:00 uur lagen de 4 sloepen cf schema in het water en waren de andere teams verdeeld over de 2 LCU’s. We waren gereed voor onze 3de etappe. ZrMs Johan de Witt kon ons tijdens onze tocht over de Theems niet begeleiden . Het schip is te groot en vormt dan een obstakel voor ander scheepvaartverkeer als het bij de roeiers zou blijven op de rivier. Al snel verschenen er drie snelle ORC’s (Off Shore Raiding Crafts) van de UK Royal Marines Commando’s. Keurig op tijd zoals afgesproken. Bij het aan boord komen van de Warrant Officer van de Royal Marines werden er over en weer grapjes gemaakt over het feit dat we opnieuw de Engelsen hadden verrast. De ORC’s namen de taken over van de RHIB’s van de Zr.Ms Johan de Witt. De Engelse collega’s bleken goede schippers en het wisselen van de sloepbemanningen werd hierdoor een attractie op zich. Met hoge snelheid en scherpe stuurman skills werden de roeiers en stuurlui elke 2 uur van- en naar de LCU’s gebracht. Initieel in de aanloop naar de eigenlijke monding van de Theems hadden we te kampen met hoge golven en stroom tegen, maar rond 17:00 uur begon het tij te keren en begonnen de sloepen vaart te maken.
Op naar Londen!
Donderdagavond werden enorme afstanden per shift afgelegd. Een flinke vloedstroom en windkracht vier pal in de rug, zorgden voor snelheden van meer dan 12 km per uur. De golven, soms meer dan 2.5 meter hoog, zorgden voor een geweldig surfeffect. De laatste 60 zeemijlen werden dan ook in een razendsnel tempo afgelegd. Iedereen was super gemotiveerd en het varen op de Theems, op naar Londen, is door iedereen als uniek en bijzonder ervaren.
Vrijdagochtend omstreeks 11:00 uur arriveerden de sloepen op de aanleglocatie van Zr.Ms Johan de Witt. Het schip zelf kon pas rond 14:00 uur afmeren. Maar met het aanleggen van de LCU’s en de sloepen aan de kade van de Theems nabij de O2 Arena werd deze derde etappe afgesloten. Nu begonnen de voorbereidingen voor de vierde etappe van onze Challenge, en het Challengeen het bereiken van onze officiele finishlijn: het passeren van de Tower Bridge tijdens de Great River Race 2015.
Great River Race 2015
Zaterdagochtend, in alle vroegte, werkten alle teams aan de voorbereiding van de GRR 2015. Uitrusting, eten en drinken werden gereed gemaakt en één voor één daalden de roeiers en stuurlui via de bootsmanladder af in de ORC’s die de teams naar de sloepen brachten. De sloepen werden opgetuigd, kussens werden vastgesjord en er heerste een vreemde vorm van opwinding en gedrevenheid. Rond 10.30 uur trokken de sloepen op volgorde van startnummer richting het deelnemersveld, zo’n 2 kilometer verder, tegen de stroom in. Meer dan 300 sloepen, allerlei soorten, maten en sommige fleurig uitgedost, lagen klaar voor de Great River Race 2015.
Het werd een race met mixed emotions: trots, blij, voldoening, gedachten aan geliefden die er niet meer bij konden zijn: iedereen in een sloep of in een van de volgboten voelde dit tot diep in zijn of haar lijf. And off we go! Er werd gestart conform startnummers. Het tempo zat er bij alle DMRC sloepen goed in. “Heb je geen blaren? Heb je niet geroeid! Heb je geen spierpijntjes? Heb je niet geroeid! Heb je geen kippenvel? Heb je niet geroeid!” galmde het over het water van de Theems.
Kippenvel, tranen en een mega goed gevoel!
De Tower Bridge is twee jaar lang ons doel geweest. Nu kwam dit indrukwekkende bouwwerk steeds dichterbij. Op ongeveer 150 meter afstand zwelde de muziek aan van de Marinierskapel van de Koninklijke Marine en drong de defileermars de sloepen binnen. Kippenvel, tranen en een mega goed gevoel! Met het commando “Riemen – Op” werd een eerbewijs gegeven aan de kade die vol stond met hoogwaardigheidsbekleders, familie, vrienden en bekenden. Alle militairen, waaronder onze beschermheer brigadegeneraal Oppelaar salueerden en een oordverdovend applaus en gejuich steeg op vanaf de Tower Bridge en de kades. De Tower Bridge leek wel een fragment vanuit een film met honderden oranje versierde fans. De oranje, rode, groene en paarse rook vanaf de sloepen maakten het plaatje af. En zo stonden we op de voorpagina van diverse Engelse Media: “Dutch Marines Rowing Challenge in Colourful finish at Tower Bridge”
Een once in a lifetime experience
Iedere DMRC sloep gaf gedurende de Great River Race 110%. De finish bracht opnieuw voor velen een intens moment en kippenvel. Daarna kwam voor iedereen de ontlading. Vrouwen, vrienden en kinderen omarmden hun DMRC-er. Er werd gezoend, gehuild, geknuffeld en heel veel gelachen. Dutch Marines Rowing Challenge 2015 mission accomplished! Het was een absolute once in a lifetime experience.
Klik hier om naar het fotoalbum te gaan.
