Terugblik Challenge Wilhelmshaven
Telkens weer als een oud-marinier ‘DMRC lid’ tegen mij zegt, verdorie wat heb ik dit gemist, die saamhorigheid, die verbroedering, krijg ik spontaan een brok in mijn keel. Vanwege het fysieke maritieme karakter die deze vereniging heeft maar ook door de exceptionele challenges worden wij allemaal getrakteerd op datgene waar we voor staan en waar wij lid voor zijn; vanuit onze unieke verbondenheid samen ongewone dingen doen. Wij waren erbij!
Spanning wordt voelbaar
Wat een onvergetelijke ervaring was deze challenge. De trainingsdagen en weekenden. De emotionele speech in Den Oever van onze gevallen kameraad. De trainingsdagen in IJmuiden. Een bloemetje afleveren op het strand. Het voor-oefenen in Den Helder. De schijnbare moeilijkheid om toch weer sloepen vol krijgen om met alle sloepen van de vereniging deel te nemen aan de ceremonie in Den Helder. Het eerste bivak op Marine Kazerne Erfprins. De maaltijden van de Helderse pizzeria. Het gaat dan eindelijk beginnen; de spanning wordt voelbaar.
De uitvoering van de ceremonie
De uitvoering van de ceremonie tijdens Sail Den Helder 2017 en de Marinedagen. Het uiteindelijke vertrek uit Den Helder, de uitzonderingsregel voor DMRC om bij het binnenvoeren van het vlaggenschip van de marine Zr. Ms. De Ruyter, de havenmond van Den Helder uit te mogen roeien. Het eresaluut van dat vlaggenschip georganiseerd door Sail 2017. Ze zijn ons niet vergeten. Ons eerbetoon aan het schip en zijn bemanning.
Het eerste been
Het ongenoegen dat we het gevoel hadden tijdens het eerste been te veel en verkeerd te roeien. Dan eindelijk echt kennismaken met het wad. Het genot de eerste dagen samen ondersteuning te hebben van de Rhib.
Ceremonie Kornwerderzand
De voorbereidingen voor Kornwerderzand. Deelname aan de ceremonie bij onze eerste stop alhier. Het leggen van een krans. Het besef waar we voor roeien. Het genot gebruik te kunnen maken van alle faciliteiten aldaar. Geen tenten maar harde behuizing. De volmaakte BBQ als avondmaaltijd. Het goed verzorgde ontbijt en lunch mogelijkheden. Die heerlijke inzet van de vrijwilligers. Koers zetten naar Ameland. Wederom kennismaken met de onvoorspelbaarheden van het wad.
Frikandelletje mayo
Een frikandelletje mayo op het water ter hoogte van Harlingen. Een been dat volledig in tijd uitloopt waardoor we dreigen vast te lopen met de sloepen. Vaargeulen moeten volgen om echt niet vast te komen zitten. De haven van Ameland binnen varen. De opluchting dat de tenten al stonden. Genieten van de verzorgde faciliteiten, avondeten en samenzijn. Wonden likken, rust genieten, herstellen. Het kamp afbreken, voertuigen beladen en koers zetten naar Lauwersoog. De warme groeten van de vrijwilligers op de passerende ferry.
Genieten van de onvoorspelbaarheid van het wad
Vast komen te liggen ter hoogte van Terschelling. Genieten van de onvoorspelbaarheid van het wad. Genieten van de romantiek van de challenge. Genieten van de inspanning om Lauwersoog binnen te komen. Hoe zwaarder hoe beter, geweldig vastgelegd met een telefoon. Frustratie maar begrip uit oogpunt van veiligheid bij een sloep om een klein stuk gesleept te moeten worden. Het snel veranderende weer. Gebruik maken van de kennis en kunde van lokale ervaringsdeskundigen met het advies vooral niet de geplande route te gaan uitvoeren. De tenten staan al, hoe vet is dat. De ontvangst in Lauwersoog, de uitgebreide BBQ, het biertje in de avondzon. Uitplokken in de tent.
Improvise, Adept and Overcome
De beslissing nemen binnendoor te gaan roeien om uitvoering te geven aan onze challenge. Anderhalf jaar voorbereiding opzijschuiven: improvise, adapt and overcome. Onze kracht. YES! Opstaan bij stromende regen dat niet meer zou ophouden tot het eindpunt. Onder de indruk van je eigen uithoudingsvermogen en doorzettingsvermogen. Getraind op 4 tot 6 uur roeien, in de uitvoering 8, 10 en 12 uur. Je glimlach voelen vergroten naarmate het harder gaat regenen. Humor die geen burger begrijpt als je doorweekt en zielig met elkaar lol hebt in een sloep. De stevige stuurmannenbijeenkomst bij het nemen van beslissingen over de voortgang. Ongekend onder de indruk dat de logistieke planning en uitvoering van Eemshaven in zijn geheel en boven verwachting is verplaatst naar Delfzijl. Dankbaarheid voor onze host, onze gastheer en vrouw. Ons bedankje naar hun, hun dankbaarheid en bewondering weer terug naar ons. Het fantastische buffet gedurende dit verblijf.
Richting Emden
De aansluiting van diverse leden van de vereniging. De zware ‘onderhoudswerkzaamheden’ van de sportmasseurs en fysiotherapeut. De volmaakte inzet en aanpassing van onze fotograaf. Zijn fantastische bericht op facebook een halve dag door knuffel foto’s te ploeteren alvorens een sloep te zien. De nachtelijke verplaatsing naar Duitsland. De uitzondering dat onze sloepen gebruik mochten maken van de grote vaart sluis…midden in de nacht. Van de luxe in Delfzijl naar een matje op de grond, in de regen, zonder koffie, geen sanitaire voorzieningen in Emden. Klokslag gereed zijn de sluizen te passeren en het einddoel dichterbij te halen.
De onuitputtelijke verzorging onderweg
De zorg volgens het buddysysteem onderweg. Een snack aangereikt vanaf een brug. Mafkees op een surfplank in het water met snacks. Geen brug te ver, geen sluis is te veel. Versteld staan van tot zo ver geleverde prestatie. Een groet en een lach vanaf de kant. Nog steeds geen last van de aanhoudende plensbuien. ‘Malle Babbe’ uit volle borst terwijl het stortregent duh!
Een kus op de wang van onze HID en de OBL
Weer versteld staan dat het beoogde tentenkamp een overnachting werd in een zwembad met alle faciliteiten. Het aanwezige biertje, het uitgebreide buffet. Het inhouden van vreugde om die vooral de laatste dag pas in te zetten en te uiten. Een kus op de wang van onze HID en de OBL van het project, voor de aansturing zeven dagen lang. Twee kussen op de wangen van die onmisbare vrijwilligers voor hun onbaatzuchtige inzet ook zeven dagen lang.
Vuurwerk, de ererondjes, “Crazy Ivan”
En dan, op naar Wilhelmshaven. Plasje plegen in de waiting area. Opmars naar de Lübeck. Ons eresaluut dat beantwoord werd door hoogwaardigheidsbekleders. Onze familie en vrienden staan op het einddoel; de Kaiser Wilhelmsbrücke. Het vuurwerk, de ererondjes, “Crazy Ivan”, het gejuich, de felicitaties. Het besef. Ontvangst op de kade. Erkenning door de éérste coin in ontvangst nemen. Groet en warme handdruk van onze beschermheer. Even afzonderen, de groep aanzien, die rijen glimmende tanden, een lach, een traan. Tranen. Ontlading. Wij waren erbij! Wij hebben het gedaan.
Bijzondere vriendschap
Alle deelnemers zijn challengers, geen uitzondering. De uitreiking van de unieke coins, een persoonlijk woordje. Dankbaarheid voor de oprichter, voor altijd onze Founder. Terugblikken op de terugweg naar Nederland. Die voorbereidingen afgelopen anderhalf jaar, die honderden telefoontjes, de verkenningen, de teleurstellingen in organisaties, in mensen en in enkele leden, de enorm voelbare verbondenheid, de geweldige trainingsweekeinden, de prachtige voldane koppen van de challengers, die kracht en doorzettingsvermogen, de tomeloze inzet van de vrijwilligers, de unieke gastvrijheid van locaties, het warme onthaal door de Duitsers, de media, de zotten die anders verwacht hadden, de uitreiking van de coin, onze bijzondere vriendschap, onze prachtige prestatie !
We hebben het samen gedaan
We hebben het samen gedaan, commissie, roeiers, bestuur, stuurmannen, vrijwilligers, leiding, we hebben een ongekende prestatie geleverd dat onze vereniging en onze naam DMRC nog meer eer aan doet.
We gaan door. We zijn nog maar net begonnen. WIJ WAREN ERBIJ!
Gaan jullie mee naar challenge 2019 en naar challenge lustrumjaar 2020?
Peter Bercx Vice voorzitter
